Epilepsja (Padaczka)

Efektywność preparatów aminokwasowych przy epilepsji (padaczki).

W przeciwieństwie do innych placówek prowadzimy konsultacje online i wysyłamy pocztą bezpośrednio do Waszego domu.

Ponad 20-letnie doświadczenie zawodowe przy ciągłych konsultacjach i leczeniu naszych miłych, małych pacjentów od szóstego miesiąca życia, obserwacjach i informacjach zwrotnych od rodziców pozwala nam śmiało zadeklarować skuteczne właściwości aminokwasów, które pomagają:
 

• Zmniejszyć ilość napadów padaczkowych oraz ich intensywność i siłę
• Występują zmiany charakteru napadu, od ogólnego do częściowego i/lub krótszego;
• Pomaga również w przypadku padaczki lokoopornej (gdy klasyczne leki nie wpływają na ilość i siłę napadu)
• U dzieci rozwija się mowa i intelekt, pojawia się myślenie abstrakcyjne
• Dzięki uspokojeniu się i skupieniu, dzieci bardziej się koncentrują, i skupiają się na materiałach dydaktycznych
• Zmniejsza skutki uboczne leków przeciwpadaczkowych, chroni wątrobę – u dzieci normalizuje się wyniki badań wątrobowych

Możecie się zapisać na bezpłatną online konsultację z neurologiem, genetykiem klinicznym, pediatrą - wystarczy przejść do - link. Podczas konsultacji dowiescie się, czy aminokwasy mogą pomóc Wam lub Waszemu dziecku, wówczas dla Was zostanie opracowany indywidualny schemat podawania kompleksów aminokwasowych, który możecie później otrzymać pocztą.

Efektywność preparatów aminokwasowych u chorych z epilepsją (padaczka) jest kompleksowa. Podawanie aminokwasów bardzo dobrze działa na paroksyzmalny i psychopatologiczny składnik epilepsji (padaczki). W szczególności u dzieci u których występuje epilepsja (padaczka) ważne jest oddziaływanie na składnik psychopatologiczny, wpływ powtarzalnych ataków epileptycznych na rozwój dziecka może mieć bardzo poważne następstwa. 

Mechanizmem działania kompleksów aminokwasowych jest stymulacja neurogenezy, aktywacja „śpiących” komórek nerwowych oraz wykorzystanie rezerw własnych organizmu, które mogą być wykorzystane na zasadzie impulsu kompleksami aminokwasowymi do reperowania uszkodzonych komórek nerwowych. 

Epilepsja co to jest?
Epilepsja to choroba mózgu, która objawia się w spontanicznie pojawiających się atakach epileptycznych. Jest to pewien rodzaj zaburzeń neurologicznych będących wynikiem niesprawności mózgu, która objawia się nagłymi i napadowymi wyładowaniami wewnątrz komórek mózgowych. 
Leki na padaczkę mają przede wszystkim zmiejszyć epi aktywność mózgu i pomóc normalnie, a przynajmniej zadawalająco funkcjonować w żuciu codziennym.

Epilepsja u dzieci
Efektywność leczenia anikwasowego jest szczególnie widoczna u dzieci chorych na epilepsję. W tej grupie, przy zachorowaniu na epilepsję dochodzi do spowolnienia rozwoju intelektu i jego obniżenia. Preparaty aminokwasowe potrafią przy epilepsji odwrócić ten trend i umożliwiają dalszy rozwój intelektualny.
 

Wpływ aminokwasów na przebieg epilepsji (padaczki)
Pozytywny wpływ kompleksów aminokwasowych na przebieg epilepsji (padaczki) i ataków epileptycznych pojawia się już po siedmiu do dziesięciu dni od rozpoczęcia ich podawania i działa kilka miesięcy - do pół roku po zakończeniu podawania. U chorych z epilepsją zmienia się charakter ataków, zauważamy zmianę uogólnionych ataków na częściowe. Ataki mogą całkowicie znikać lub ich częstotliwość powtarzania obniża się o 50 – 75%. Wynikiem podawania kompleksów aminokwasowych u chorych z epilepsją (padaczka) jest także złagodzenie a nawet zanik oznak towarzyszących w okresie ataku epilepsji jakimi są ospałość, nudności, boleści głowy, uczucie wyczerpania.

Ważne jest także działanie na stan psychologiczny chorego z epilepsją (padaczki). Znacznemu złagodzeniu ulega dysforia i objawy asteniczne, wzrasta aktywność fizyczna i intelektualna, poprawia się kontrola postrzegania i zdolność interakcji i reaktywności u chorego z epilepsją. 
Korzyścią stosowania kompleksów aminokwasowych przy leczeniu epilepsji je minimalne wystąpienie efektów niepożądanych i minimalne obciążenie.
Pozytywny efekt pojawia się także podczas badania EEG. U większości chorych z epilepsją objawia się jakościowa i ilościowa minimalizacja kompleksów epileptycznych i obniża się reaktywność kory mózgowej na obciążenie funkcyjne.

Oprócz tego, że aminokwasy są materiałem budowlanym białek w ludzkim ciele, niektóre aminokwasy pełnią różne funkcje na poziomie mózgu. Na przykład aminokwasy - pełnią rolę neuroprzekaźników, za pomocą których impuls nerwowy jest przekazywany z jednej komórki nerwowej do drugiej.

Niektóre aminokwasy mogą normalizować procesy stymulacyjne poprzez aktywację śpiących neuronów, wzrost aksonów (włókno nerwowe) zwiększa liczbę synaps (miejsce komunikacji między dwoma neuronami) podczas gdy inne aminokwasy przeciwnie, aktywują procesy hamujące na poziomie neuronów.

Ponadto aminokwasy pomagają zwięszać energię neuronów. Działają antyoksydacyjnie - chronią komórki przed przedwczesną śmiercią z różnych przyczyn.

W padaczce występuje nadmierna stymulacja układów aktywujących i awaria układów hamujących. Aminokwasy są w stanie spowolnić nadmierną aktywację i odwrotnie, zwiększyć skuteczność mechanizmów hamujących w układzie nerwowym
Zbilansowane, indywidualnie dobrane do waszej sytuacji, aminokwasy stymulują i normalizują pracę neuronów, a jednocześnie:
•    zmniejsza się liczba i siła napadów padaczkowych, w niektórych przypadkach napady ustępują całkowicie;
•    następuje zmiana charakteru ataków - z uogólnionych na częściowe i / lub bardziej krótkotrwałe;
•    dzieci rozwijają mowę, inteligencję, pojawia się myślenie abstrakcyjne;
•    dzięki uspokojeniu i koncentracji pacjenci stają się bardziej skoncentrowani, lepiej skupiają się na materiałach dydaktycznych;
•    chronią wątrobę przed skutkami ubocznymi leków przeciwpadaczkowych.

Atak padaczki to jest ograniczoną czasowo zmianą stanu klinicznego, uwarunkowaną gwałtownym synchronicznym napadem części komórek nerwowych mózgu. Jest to stan, nad którym chory na epilepsję nie ma kontroli. Konkretne oznaki ataku epilepsji zależą od tego, którą część mózgu napady obejmują, najczęstszym przejawem są kurcze, wstrząsy ciała a często także stany utraty

Objawy padaczki, objawy u dzieci są napady drgawkowe, wśród których wyróżniamy:
napad duży - czyli napad toniczno-kloniczny, wówczas chory traci przytomność i upada, jego mięśnie ulegają silnemu napięciu, a głowa odgina się do tyłu. Ponadto pacjent przestaje oddychać, pojawiają się drgawki kończyn i głowy; w wyniku drgawek może dojść do przegryzienia języka, mimowolnego oddania moczu lub stolca; ślinotok.
Napad mały - osoby zastygają w bezruchu podczas wykonywania jakieś czynności, tracą kontakt z otoczeniem.
Napady miokloniczne-charakteryzują się skurczami mięśni, ale nie chory nie traci przytomności.
Napady atoniczne: oprócz utraty przytomności dochodzi do zwiotczenia mięśni oraz upadku pacjenta.
Co wywołuje atak padaczki? Zbyt mała ilość snu, zmęczenie, zbyt wysoki wysiłek fizyczny i psychiczny, infekcje (u dzieci drgawki ciała mogą być wywołane poprzez wysoką gorączkę), przebywanie w silnie naświetlonym pomieszczeniu z migającymi światłami, spożywanie alkoholu.
 

Podział epilepsji: 

• pierwotna (idiopatyczna) epilepsja – nie można określić przyczyny ataków epileptycznych
• epilepsja wtórna – można znaleźć przyczynę stanów epileptycznych

Epilepsja idiopatyczna często jest dziedziczna, jej wystąpienie jest 5 do 10 razy bardziej prawdopodobne, jeżeli w rodzinie występuje podobny przypadek. Jeżeli epilepsja jest zdiagnozowania w młodości, w większości przypadków jest to epilepsja tego typu.
Wtórna (nabyta) epilepsja może zwrócić uwagę na poważniejszy problem uszkodzenia mózgu, jakim jest np. guz. Atak epilepsji może się także rozwinąć jako efekt poważnego zranienia głowy, arteriosklerozy czy ostrego zatrucia.

 Klasyfikacja epilepsji (oznaki) - ataków epileptycznych

• Starszy podział

• Grad mal – atak epileptyczny, który charakteryzuje się skurczami, samopogryzieniem, brakiem świadomości, bezwiednym oddaniem moczu.

• Petit mal – atak padaczkowy bez wystąpienia skurczów, chory traci tylko przytomność, zatacza się

• napady Jacksona – drgawki w grupach mięśniowych, nieskoordynowane ruchy chorego

• Atak psychomotoryczny – chory z padaczką biega po pomieszczeniu, jest otumaniony, wykonuje czynności bezsensowne z punktu widzenia otoczenia.

• Epileptyczny stan braku świadomości – chory z padaczką jest częściowo otumaniony, automatycznie wykonuje czynności, taki stan może trwać nawet kilka dni, chory może się dopuszczać czynności, których w innej sytuacji by nie zrobił – ucieczki, podpalenia, włóczęgi, ten typ padaczki jest niezauważalny dla normalnego obserwatora.

• Aktualny podział, podział używany przez lekarzy specjalistów

• Nieskomplikowane częściowe ataki padaczkowe – atak dotyka tylko określone łożysko mózgu, objawia się czasowym zaburzeniem tylko części dotkniętej, świadomość chorego nie jest zaburzona. Ten typ ataku padaczkowego jest spowodowany nienormalnością elektryczną w jednej części mózgu, która nie ma tendencji do dalszego rozszerzania się. W zależności od upośledzonej części mózgu chorego na padaczkę do symptomów należą spazmy twarzy czy rąk lub drgawki wokół ust, ale także np. oznaki wzrokowe, słuchowe lub węchowe. Kompleksowe częściowe ataki padaczkowe – atak epileptyczny dotyka szerszy obszar mózgu, często objawia się automatycznymi ruchami od prostych (mrugania, cmokania) aż po skomplikowane (np. podczas chodzenia), świadomość chorego z padaczką bywa zaburzona a atak padaczkowy bywa związany z uszkodzeniem pamięci.

• Ogólny atak epileptyczny bez skurczów – tzw. Absencja – atak epileptyczny dotykający cały mózg, objawia się nagłym i krótkim zaburzeniem świadomości, zdrętwiałym wyglądem, przerwaniem pracy lub innej czynności. Ten atak epileptyczny przypomina zapatrzenie lub mikrosen. Chory z epilepsją może na kilka sekund stracić kontakt z otoczeniem, ale nie istnieje prawdopodobieństwo upadku lub zewnętrznego przejawu rozpoznawalnych oznak związanych z epilepsją. Po powrocie do świadomości chory niemal od razu wraca do normalnego życia i nie musi nawet wiedzieć, że przeszedł atak padaczkowy. Z tego powodu, ludzie często nie zauważają tych zjawisk, jednakże dziecko dotknięte atakami epileptycznymi może się np. stać zapominalskie i nieuważne.

• Ogólny atak epileptyczny ze skurczami – „klasyczny atak epileptyczny”. Objawia się zanikiem świadomości, atak epileptyczny trwa kilka minut, a następnie jeszcze kila minut (a nawet godzin) trwa zanim się człowiek ponownie ustabilizuje i wróci do normalnego stanu po ataku padaczkowym. Te ataki rzadko kiedy trwają dłużej niż kilka minut i przebiegają stereotypowo wg danego wzorca. W pierwszej fazie ataku, ciało obejmuje skurcz toniczny a chory z reguły upada na podłogę. Kolejna faza ataku padaczkowego polega na szybkim kurczeniu się mięśni, co u chorego często powoduje kolejne zranienia. Podczas następnej fazy, kończyny chorego ulegają niekontrolowanemu szarpiącemu trzęsieniu. Szczęki są mocno zwarte, przy czym chory może się ugryźć w język. Silne kurczenie się mięśni podczas ataku padaczkowego może spowodować problemy z oddychaniem. Po zakończeniu tej fazy ataku epileptycznego pacjenci z reguły czują się wyczerpani i prawdopodobnie zasną.

• W przypadku, gdy atak padaczkowy trwa dłużej niż 30 minut lub ataki następują w krótkich odstępach, może dojść do poważnego uszkodzenia mózgu chorego. Ten stan jest znany jako status epilepticus i z punktu widzenia opieki lekarskiej chodzi o stan zagrażający życiu i wymagający natychmiastowego przewiezienia do szpitala.

• Standardowe leczenie epilepsji jest farmakologiczne. Efektywność leczenia farmakologicznego chorych z epilepsją jest jednak ograniczona. Zaczyna się od monoterapii lekami przeciwpadaczkowymi i w zależności od jej wyników choremu stopniowo zaleca się połączenie nawet kilku preparatów. U 30% chorych leczenie farmakologiczne jest jednak całkiem nieefektywne. Ci chorzy mogą otrzymać wskazanie do leczenia chirurgicznego, które jest w dużym procencie związane z wystąpieniem poważnych komplikacji, stan chorego może się w dalszym ciągu pogarszać.